Escribe hoxe José Luis Gómez en El País, a propósito da compra da Torre Picasso de Madrid por Amancio Ortega, a cerca das escasas mostras de filantropía, mecenado, e mesmo de solidariedade, do empresario coruñés. E aproveita para lembrar a inmensidade da súa fortuna. Segundo a revista Forbes o home máis rico de España, o segundo de Europa e o sétimo do mundo, con 31.000 millóns de dólares.
Ao meu ver, este asunto pode analizarse dende dous planos diferentes. En primeiro lugar, e máis importante, o da presumible responsabilidade social dos empresarios de éxito, alimentada ultimamente polos exemplos de Bill Gates e Warren Buffett.
Penso, como apunta tanxencialmente José Luis Gómez, que a gran responsabilidade do empresario é ter éxito no seu negocio, pois é así como se xera emprego e se distribúe riqueza. Máis alá disto, que no caso de Inditex e Amancio Ortega é indiscutible, o que faga un cidadán -tamén Amancio Ortega- co seu patrimonio persoal é un asunto que lle incumbe exclusivamente a el, e aquí todas as decisións son lexítimas.
Agora ben, se ese cidadán se sinte socialmente valorado e implicado coa súa comunidade e decide aportar unha parte do seu patrimonio para accións sociais de interese público, mellor que mellor. Si Amancio Ortega non o fixo, cabería preguntarse polas causas desa falta de implicación. ¿Terá algo que ver coa actitude que mantiveron cara a el os poderes fácticos coruñeses nas primeiras etapas da súa actividade empresarial?. Lembremos os difíciles e modestos inicios do que hoxe é Inditex, os apoios recibidos e a falta de apoios, cando o todopoderoso lobby coruñés -coido que non é preciso lembrar aquí a súa composición- non consideraba que un fabricante de batas de casa e roupa barata fose digno de sentarse na súa mesa camilla. Aquela na que se deseñaban, con aires de grandeza, as estratexias capitalinas.
En segundo lugar, sorprenden os destinos que José Luis Gómez ten pensados para o patrimonio de Amancio Ortega: converter a Universidade da Coruña en referencia mundial e colocar ao Deportivo na Champions. Primeiro, porque son obxectivos exclusivamente localistas, esquecéndose das tan frecuentes alusións recentes á Galicia Única e ás estratexias de país -¿terá que ver co paso de Xornal a Localia?-. Segundo, porque son dous asuntos ben dispares, imposibles de equiparar dende algún punto de vista que non sexa a megalomanía da cidade herculina.
A respecto do tema universitario, ¿sería máis fácil a implicación de Ortega si a Universidade da Coruña tivese dado algunha mostra de utilidade para os intereses de Inditex?, seguramente si.
En canto ao futbolístico, parece que a Ortega lle motiva máis o deporte ecuestre. E non hai nada que engadir. Cada quen dedícase aos hobbys que lle interesan.
Ao meu ver, este asunto pode analizarse dende dous planos diferentes. En primeiro lugar, e máis importante, o da presumible responsabilidade social dos empresarios de éxito, alimentada ultimamente polos exemplos de Bill Gates e Warren Buffett.
Penso, como apunta tanxencialmente José Luis Gómez, que a gran responsabilidade do empresario é ter éxito no seu negocio, pois é así como se xera emprego e se distribúe riqueza. Máis alá disto, que no caso de Inditex e Amancio Ortega é indiscutible, o que faga un cidadán -tamén Amancio Ortega- co seu patrimonio persoal é un asunto que lle incumbe exclusivamente a el, e aquí todas as decisións son lexítimas.
Agora ben, se ese cidadán se sinte socialmente valorado e implicado coa súa comunidade e decide aportar unha parte do seu patrimonio para accións sociais de interese público, mellor que mellor. Si Amancio Ortega non o fixo, cabería preguntarse polas causas desa falta de implicación. ¿Terá algo que ver coa actitude que mantiveron cara a el os poderes fácticos coruñeses nas primeiras etapas da súa actividade empresarial?. Lembremos os difíciles e modestos inicios do que hoxe é Inditex, os apoios recibidos e a falta de apoios, cando o todopoderoso lobby coruñés -coido que non é preciso lembrar aquí a súa composición- non consideraba que un fabricante de batas de casa e roupa barata fose digno de sentarse na súa mesa camilla. Aquela na que se deseñaban, con aires de grandeza, as estratexias capitalinas.
En segundo lugar, sorprenden os destinos que José Luis Gómez ten pensados para o patrimonio de Amancio Ortega: converter a Universidade da Coruña en referencia mundial e colocar ao Deportivo na Champions. Primeiro, porque son obxectivos exclusivamente localistas, esquecéndose das tan frecuentes alusións recentes á Galicia Única e ás estratexias de país -¿terá que ver co paso de Xornal a Localia?-. Segundo, porque son dous asuntos ben dispares, imposibles de equiparar dende algún punto de vista que non sexa a megalomanía da cidade herculina.
A respecto do tema universitario, ¿sería máis fácil a implicación de Ortega si a Universidade da Coruña tivese dado algunha mostra de utilidade para os intereses de Inditex?, seguramente si.
En canto ao futbolístico, parece que a Ortega lle motiva máis o deporte ecuestre. E non hai nada que engadir. Cada quen dedícase aos hobbys que lle interesan.
Nenhum comentário:
Postar um comentário