Opinión e obxectividade (a propósito dunha interpelación no facebook)

Comentaba hoxe un lector habitual deste blog e socio do Trasno nese outro invento que se chama facebook que “As veces vemos ao Trasno como moi valedor do Presidente de Caixanova, e non sabemos si é merecente de tan bo trato... Para nos as cúpulas das dúas caixas están obrigadas a retirarse, pois a súa xestión non foi cando menos eficaz, e si non, que problema tería calquera das caixas e seguir a súa andaina sen necesidades de fusións, SIP ou ventas de activos?...”

Se fixésemos un repaso dos nosos artigos dende que no mes de outubro comezamos a escribir con regularidade, aí están as entradas antigas para constatalo, sería fácil ver que:

1. Dende o primeiro momento nos opuxemos a que un medio de comunicación, La Voz de Galicia, marcase a axenda política, e económica, do país.

2. Reclamamos, dende o principio, unhas caixas máis públicas e máis galegas.

3. Tamén falamos aquí, dende as primeiras etapas desta interminable polémica, da necesidade de depurar responsabilidades entre os dirixentes das dúas entidades, de ser o caso.

4. Esiximos unha análise estritamente técnica e con datos reais que permitise avaliar con obxectividade a viabilidade e a solvencia de cada un dos diferentes escenarios posibles: fusión, caixas independentes como ata o de agora, ou fusións extraterritoriais alternativas.

5. Criticamos que o debate se teña trasladado ao campo das paixóns máis primarias, proceso no que colaboraron medios de comunicación, intelectualidade e forzas políticas, convertendo unha decisión crucial para economía do país nun Celta-Deportivo dos de antes.

6. A realidade, sen embargo, descorreu como descorreu, chegando a aprobar no parlamento, coa colaboración do BNG, unha lei cuxos dous principais obxectivos eran decapitar a Gayoso e impulsar unha fusión exclusivamente política, sen ningún tipo de análise técnica nin económica, máis alá de pagarlle un millón de euros a KPMG por unha auditoría ad hoc –mantida en secreto e filtrada discrecionalmente aos amigos-, que como case sempre di exactamente o que lle interesa a quen paga.

7. Cando o goberno de Madrid e o Banco de España se poñen serios, primeiro paralizando a aplicación da flamante lei de caixas a través do recurso de inconstitucionalidade, e segundo, forzando a que dunha vez se iniciasen as negociacións, baixo ameaza de intervir unha ou as dúas caixas, ocorre que, para sorpresa de moitos, a posición de forza na negociación outórgaselle a Caixanova e a Gayoso.

8. De maneira que o que nacera como unha fusión a través da que, con pouco disimulo, se pretendía que Caixanova fose absorbida por Caixa Galicia, que despois, a medida que se difundían os rumores sobre a delicada saúde da caixa norteña, pasou a ser unha fusión equilibrada e igualitaria, está sendo, a día de hoxe, unha fusión claramente dominada pola entidade de menor tamaño.

9. O común da cidadanía seguimos sen coñecer información real sobre a situación económico-financeira de cada unha das dúas entidades, pero a deriva que relatabamos no punto anterior só pode explicarse en clave de que Caixanova estea en mellor situación que Caixa Galicia. Desinversións da carteira industrial incluídas.

10. Sendo obxectivos, algunha responsabilidade terán os dirixentes de cada unha das dúas entidades. Tanto nun caso, como no outro.

11. Dende o punto de vista dos comportamentos individuais, é clamoroso o silencio que dende o principio ven mantendo Méndez. Máis aínda si se coñece ao personaxe. Quéirase ou non, Gayoso, ademais de lograr importantes taxas de crecemento en Caixanova, impulsou unha clara vocación industrial cun impacto relevante na economía real galega.

12. Ademais, pode gustar máis ou menos, pero o certo é que Gayoso, con setenta e oito anos, foi quen de facerlle fronte a todo un tsunami mediático e político que tiña como principal obxectivo cortarlle a cabeza.

13. É humano, aínda que estratexicamente sexa un erro, que ao verse nunha posición de forza, despois de todo o que pasou, agora esixa que se visualice moi claramente que a batalla económico-empresarial a gaña Caixanova, deixando moi en evidencia a debilidade de Caixa Galicia.

14. De non ser así, semella que non haberá fusión, porque como tamén escribimos aquí dende o principio, nas alternativas que barallaba Caixanova nunca estivo a integración con Caixa Galicia.

15. Da mesma maneira, segue sendo humano, Gayoso esixe que ou queda moi en evidencia que Núñez Feijóo e o BNG se equivocaron coa lei de caixas e aceptan rectificar, ou non haberá fusión.

16. Por todo isto, o máis probable é que acabe non habendo fusión e que todo este proceso negociador non é máis que un paripé que sirva para xustificar a autorización que a Xunta de Galicia ten que darlle aos respectivos SIP extraterritoriais que unha e outra caixa queren levar a cabo.

17. Por iso empeza a ser urxente que se empezase a analizar, tamén nos medios de comunicación no canto de seguir emponzoñando, a viabilidade desas hipotéticas alianzas de Caixa Galicia con Caja Madrid e CAM. E de Caixanova coa Banca Cívica, con Caja Cantabria e Cajastur, ou calquera outro dos que se rumorean por aí. Non é descartable que tamén nese escenario acaben por xurdir sorpresas, nese caso moito me temo que xa irreparables.

Estas son algunhas das claves dos nosos artigos, nos que sempre tratamos de ser coherentes e obxectivos, aínda que todo este asunto está sendo tan longo, con tantos obxectivos cambiantes, con tantas alteracións nas respectivas follas de ruta de cada un dos actores, que non é fácil non incorrer en algún tipo de contradición.

En calquera caso, teña por seguro o amable lector que me interpelaba no facebook que o Trasno non traballa en Caixanova nin escribe ao ditado de Gayoso.