Son tempos difíciles e hai que comer. Gañarse o pan coa pluma non é doado. Por iso é entendible a crecente reconversión de moi galardoados escritores en opinantes profesionais nos medios de comunicación.
Está ben facer da necesidade virtude, porque en xeral soen ser columnas limpas, amables, que foxen da rabiosa actualidade, e cunha escrita de calidade. Eu gozo con Manolo Rivas, con Javier Marías, incluso ás veces con Pérez Reverte ou Vargas Llosa, e menos veces con Xavier Cercas.
Pero outra cousa é converterse en mercenario ao servizo do dono da rotativa. E escribir sempre a favor da estratexia empresarial. Nin apelando a Nietzsche, se consegue disimular tanta submisión.
Sobre todo cando ata non hai moito tempo non se tiña ningún reparo en recoller premios patrocinados pola entidade que dirixía aquel a quen agora hai que denigrar sen límite, ou se aceptaba sen asomo de crítica o seu patrocinio para montar xiras de recitais poéticos.
Náusea, efectivamente.
Nenhum comentário:
Postar um comentário